vrijdag 30 november 2012

De Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst - Art. 7:456 Burg. Wetboek – wordt van kracht op het moment dat u de hulp van een arts inroept. U houdt de regie over uw eigen behandeling en als u twijfel heeft, stelt de WGBO u in staat om te checken of u de beste behandeling krijgt.

Inspecteur-Generaal
In 2003 constateerde Inspecteur-Generaal voor de Gezondheidszorg, prof. dr. Kingma, eigenlijk voor het eerst kwaliteitsverschillen onder artsen. Toen hijzelf een zware operatie moest ondergaan koos hij ook voor een hooggekwalificeerde arts.

"Ja, ik heb gekozen voor een goede chirurg die ik vertrouwde. Als het een chirurg was geweest die weinig ervaring had met de ingreep, zou ik mijn twijfels hebben gehad. Die keuze mocht ik maken, vind ik. Iedereen moet die keuze overigens kunnen maken." (Medisch Contact, okt 2003)


Het Medisch Dossier
Uw medisch dossier onthult of u wordt behandeld door een goede of een slechte arts. Het enige dat u hoeft te doen is uw arts vragen om een kopie van het dossier. Zo kunt u nog eens rustig doorlezen wat de dokter heeft genoteerd. U zult verbaasd zijn wat er allemaal in staat waarvan de medicus geen tijd heeft om het u te vertellen.

Nu heeft u het meest complete overzicht over uw aandoeningen, medicijnen en behandelingen en kunt u, zoals de WGBO het omschrijft, samen met uw familie "een weloverwogen beslissing nemen" waar en door wie u behandeld wilt worden. U heeft namelijk het recht op vrije artsenkeuze.

De arts heeft daarentegen geen vrije patiëntenkeuze. Dat is de WGBO, om nog eens te benadrukken wat de verhouding is. 

Een ander aspect is de second-opinion. Die wordt in veel gevallen door de verzekering vergoed. Een second opinion kan van levensbelang zijn, zoals de statistieken van de Inspectie aangeven: per dag sterven in Nederland 10 vaders, moeders en kinderen door fouten van onervaren of onkundige artsen. 

De kans dat u zo’n arts tegenkomt is dus niet gering. En omdat u niet aan de buitenkant kunt zien wie de goede en wie de slechte arts is, heeft u dus het medisch dossier nodig. Als u het zelf niet kunt ontcijferen, zijn er op het internet gespecialiseerde second-opinion artsen te vinden die u daarbij tegen redelijke vergoeding graag willen helpen.

Als u in de dokterskamer zit, ontstaat echter met regelmaat een probleem als u het medisch dossier onder de aandacht brengt. U krijgt het niet altijd zomaar mee. Soms krijgt u de wedervraag waarom u het wilt meenemen. Als de dokter het dossier uit handen geeft, liggen de medische beslissingen boven op tafel en wordt kritiek op hem of haar een reële optie. 

De professionals zullen u altijd graag laten meekijken, maar het zijn juist diegenen met aanzienlijk minder talent en gevoel voor de geneeskunst die u mogelijk de toegang tot het dossier willen ontzeggen. De arts heeft geen keus, hij moet u kopieën verschaffen. 


Streekziekenhuizen
In het streekziekenhuis is het zaak om alert te zijn. Hier zijn namelijk te kleine budgetten voorhanden om topklinische zorg te kunnen bieden. Hier werken niet de professoren, maar op een enkele gepromoveerde na, vooral de laagstgeschoolde specialisten. Zij zijn gehouden u door te sturen naar een groter ziekenhuis als ze zelf de behandeling niet aankunnen. Helaas gebeurt dit in de praktijk niet altijd, omdat hun inkomen juist van die behandelingen afhangt. 

De specialist in bijvoorbeeld het Sint JansGasthuis in Weert runt een eigen BV waarmee hij deelneemt in de medische maatschap. Een BV die geregistreerd staat op zijn thuisadres, wat in feite de bedrijfsmatige benadering aantoont; zoveel mogelijk behandelingen. 

Neem het hartinfarct, doodsoorzaak nummer één. De streekcardioloog behandelt deze levensbedreigende aandoening met slechts een infuusje (trombolyse). Levensgevaarlijk, want mocht er een complicatie optreden, ontstaat er direct een probleem. Er is hier immers geen hartchirurg die kan ingrijpen. De beste methode is dotteren, maar dat wordt gedaan door hooggekwalificeerde medici in een hartcentrum. (Ook bij kanker is de overlevingskans in het academisch ziekenhuis tot 30 procent groter dan in het streekziekenhuis.)


Spoedeisende hulp

Op deze afdeling wordt u in de regel niet geholpen door een ervaren arts, maar door een basisarts, en dat geldt voor alle ziekenhuizen. Dat is een twintiger die net van school is en – zoals zijn titel impliceert - slechts basishulp kan bieden. Ook wel arts-assistent genoemd, moeten ze door tijdsdruk vaak echt specialistenwerk verrichten, terwijl ze daar nog niet voor gekwalificeerd zijn. 
Daarom moet er eigenlijk altijd een specialist aanwezig zijn die over de schouder van de leerling meekijkt. 

Ondanks dat u meestal een veilig gevoel heeft als een ziekenhuis binnenwandelt, ontstaat er een reëel risico als er zo’n jeugdig typje met witte jas, maar zonder begeleider aan uw bed verschijnt.

Zo was er nog niet zo lang geleden een arts-assistent in het Sittardse Maaslandziekenhuis die een 68-jarige patiënt met een hersenbloeding naar huis stuurde met 'migraine', een enorme misser waardoor de patiënt overleed. Deze assistent werd aangeklaagd door de nabestaanden, werd schuldig bevonden aan de foute diagnose, maar werd toch vrijgesproken omdat hij in de ogen van het Medisch Tuchtcollege'gezien zijn beperkte ervaring, voldoende medische zorg heeft verleend’.

De conclusie van het hoogste orgaan in de gezondheidszorg luidt dus dat de arts-assistent een beperkte en onvolwaardige arts is en het advies is dan ook dat u de hulp van de assistenten in de regel het beste kunt mijden.
De assistent vind het meestal niet leuk dat hij of zij weggestuurd wordt, maar dat is niet relevant. De specialist is eindverantwoordelijk en hoort te komen als u naar hem of haar vraagt.

Klik op onderstaande links om twee NOVA-reportages over dit onderwerp on-line te bekijken.'ARTS-ASSISTENTEN KRIJGEN TE VEEL VERANTWOORDELIJKHEDEN''EHBO-ARTSEN VAAK NIET VOLDOENDE GESPECIALISEERD'


Zelfbeschikkingsrecht
Helaas durven veel patiënten nog steeds te weinig te vragen. Ze zitten in een afhankelijke positie en degene die je leven moet redden ga je natuurlijk niet zomaar even bekritiseren. 
Het goede nieuws is dat de WGBO uw paspoort is voor goede zorg. 

Ook wanneer er een situatie ontstaat dat u buiten bewustzijn raakt als gevolg van een ongeval, een hartinfarct of een operatie. Dan bent u niet meer in staat uw zelfbeschikkingsrecht uit te oefenen. De meeste artsen hebben het beste met u voor, ook de onervaren of onbekwame artsen, maar juist deze categorie medici vormt natuurlijk een gevaar als ze over uw leven moeten gaan beslissen. 

U hoeft vooraf maar een machtiging te ondertekenen (print hier) waarmee u uw naaste familie of derde door u aangewezen persoon altijd het recht tot inzage in uw medisch dossier geeft, zodat zij de artsenbeslissingen nauwlettend kunnen volgen en in kritieke situaties met het dossier onder de arm snel een second opinion kunnen vragen.

U kunt de voorbeeldmachtiging gebruiken maar u kunt natuurlijk altijd zelf een machtiging maken. Een kopie van uw machtiging kunt u nu al aan uw specialist geven, zodat hij die in het dossier kan stoppen. 

Menig arts zal u willen vertellen dat zo’n machtiging niet nodig is omdat hij alles onder controle heeft, maar als hij samen met zijn collega’s om vijf uur de auto instapt en naar huis rijdt - in tegenstelling tot Duitsland en de VS, waar de dienstdoende specialist in het ziekenhuis slaapt - is de artsenparkeerplaats leeg en het ziekenhuis uitgestorven, op wat verpleegkundigen en arts-assistenten na. 

"Binnen 30 minuten" moet de specialist terplaatse kunnen zijn, maar dan is het nog maar de vraag of de arts-assistent hem wil wakker maken en in het geval van het gouden uur van hartinfarct is dat sowieso al veel te laat.

Als de dienstdoende specialist dus thuis op één oor ligt, kunt u ’s nachts bijna letterlijk de vinger aan de pols houden van uw vader, moeder of kind en - telefonisch - de status in de rapportages bijhouden.

Juist bij zaken van medisch falen waarbij iemand overleed, was het beroepsgeheim voor de arts altijd een baken waarop hij of zij zich kon beroepen. Maar het beroepsgeheim is een WGBO-wet die natuurlijk bedoeld is om de patiënt te beschermen. Door middel van de machtiging draait u de verhouding om en bent u of uw familie degene die bepaalt wat er met de documenten gebeurt en aan wie u ze wilt laten zien. Zelfs na uw overlijden.


Nova
Een reportage van Nova van  15 febr 2005 toonde aan dat er vijfhonderd kankerpatiënten per jaar sterven in streekziekenhuizen, omdat ze worden onthouden van de juiste medicijnen. Oorzaakte kleine budgetten. De artsen zijn zich echter volledig bewust dat de patiënt beter af is in een academisch ziekenhuis, waar die medicijnen wel aanwezig zijn. 

Als op deze manier de patiënt opzettelijk in het donker wordt gehouden en niet ingelicht wordt over die betere behandelmethode, betekent dit een schending van het patiëntenrecht; ieder weldenkend mens zou natuurlijk kiezen voor die kwalitatief betere behandeling.


Jeugd- en vertrouwensarts
De jeugdarts is in dienst van de GGD en “bewaakt” de gezondheid van de jeugd. Via deze vragenlijsten uit 2011 bijvoorbeeld, voor 11-jarige basisschoolleerlingen.

“Liegt of bedriegt uw kind vaak?” “Pikt uw kind dingen thuis, op school, of op andere plekken?” “Hoe vaak heeft uw kind alcohol gedronken?”. “Hoe vaak staat de tv aan?” 
Als de lijst ingevuld is, mag het kind even de broek laten zakken bij de jeugdarts, om de lichamelijke ontwikkeling te monitoren. Tenslotte richt de dokter zich nog even tot het kind met wat checkvragen of moeder wel de waarheid spreekt.

Op de middelbare school krijgen tieners van 14 zogenoemde stemmingsmeters voorgelegd, gewoon even tussen de wiskunde- en aardrijkskundeles in. 

Haat je jezelf?
Walg je van jezelf?
Vind je jezelf een mislukkeling?
Hebben je ouders, broers of zussen ernstige moeilijkheden op het werk?
Zijn je ouders, broers of zussen ontslagen?
Heb je een verkering gehad die is uitgegaan?
Hoe vind je dat je woont?
Hoe vind je je financiële situatie?
Denk je er wel eens aan om een einde te maken aan je leven?   
(GGD 2007)

Vervolgens kan het zomaar zijn dat er een gele kaart met "uitnodiging" bij de ouders in de bus valt, waarna er multi-disciplinaire teams in beweging komen die  situaties gaan formuleren die een “onveilige thuissituatie” moeten aantonen. 

WGBO.nl volgde een aantal gezinnen en verzamelde delicten uit het wetboek van opvoeding: ''kind wordt teveel verwend, kan geen groente benoemen, teveel computerspelletjes in huis, is teveel bij opa en oma waardoor het familiesysteem te groot wordt, drinkt uit plastic bekertjes, vieze nagelranden".

Op basis waarvan een rechter ingrijpende maatregelen als een ondertoezichtstelling (OTS) of een uithuisplaatsing (UHP) heeft uitgesproken. Wat slechts een formaliteit is in Nederland, basis voor een groot deel is het oordeel van de jeugdarts en vertrouwensarts.

De Hoge Raad concludeerde niet zo lang geleden dat de jeugd-  en vertrouwensartsen hun titel misbruiken, omdat er geen sprake is van een geneeskundige behandelingsovereenkomst. Ze hebben taken als "verbinder, duider en richtgever" en het is hen verboden de term patiënt te gebruiken. Daarom kwam men op de proppen met de term “cliënt”.

Dit is een samenvatting van de oorspronkelijke website WGBO.nl. In maart 2004 ging de website online en in maart 2010 werd deze door de nationale recherche uit de lucht gehaald bij provider Uniserver.